Tawerna "POD WYSTRASZONĄ SOWĄ" po remoncie

czolgu

czołgu powiedział

- Nie ma tak łatwo ja ciężko walczyłem a ty co??

Mówiąc te słowa wszedł do karczymy i krzykną

- jeszcze jedna butelka ognistej!!

Ardan Cord

- A może herbatki? - zapytał uśmiechnięty Ardan, stawiając trzy flaszki najprzedniejszej gorzały na stole - Baw się dobrze, uważaj jeno, bo ta gorzała okrutnie do łba wchodzi.

Meleth Ilverin

- O, ja chętnie poproszę! Na dworze ziąb straszliwy, trzebaby się przed nocą rozgrzać aby mocny sen mieć i nazajutrz wypoczętym na arenę się stawić. Jeno niewiele tej herbatki proszę, bo ból głowy byłby rano niepożądany...

Ardan Cord

Służe uprzejmie Mistrzu, a ma być herbata z cytryną czy ziołowa, a może na rozgrzanie życzysz sobie herbatki góralskiej?

Meleth Ilverin

-Niech będzie ziołowa, dobrze robi na sen. Jutro wezmę góralską, żeby nie było, że robi się ze mnie dziadziuś popijający ziółka. - Meleth uśmiechnął się ironicznie i czeka na zamówienie...

Ardan Cord

-Proszę uprzejmie Mistrzu- powiedział Ardan, stawiając drżącymi rękoma kubek z herbatą przed Melethem- Ja muszę się napić czegoś mocniejszego na uspokojenie. oddalił się w stronę szynku, odkorkował butelkę gorzały i pociągnął z gwinta.
- Ciężko dziś było, ale wygraliśmy...

Meleth Ilverin

-Dzięki ci, zacny woju. - odrzekł paladyn i począł z wolna pić napar, delektując isę jego ziołową wonią. Oj tak, potrzebował tego na rozluźnienie nerwów. Wszak dzisiejszy dzień przyniósł ich niemało.
- Błękitni, wciąż zaskakujecie. Nadal potraficie pokazać pzaury. Wspaniale... - mruknął do siebie paladyn i pociągnął kolejny łyk z parującego kubka...

Deunir

- Wygra... - Deunir po przekroczeniu progu najzwyczajniej w świecie zemdlał...

Ardan Cord

Ardan podszedł do leżącego w progu krasnoluda, wziął go pod pachę i posadził przy najbliższym stoliku. Następnię podszedł do szynku, wziął kufel i napełnił go złocistym napojem.
Zaniósł kufel do stolika, przy którym posadził Deunira - Przyda Ci się to Bracie jak się obudzisz - powiedział pod nosem i odszedł, aby pociągnąć mały łyk z otworzonej przed chwilą flaszki.

Zakręciło mu się we łbie, zamknął oczy i ukrył swą głowę w dłoniach, po chwili niebytu otrząsnął się i wrócił do polerowania kufli stojących na szafce nad barem...